Dag 10 ~ 8 mei: South Kaibab Trail

Dag 10 alweer en dus ook het 10e reisverslag. Volgen jullie mij nog een beetje of verveel ik jullie met mijn ellenlange verhalen over wat ik hier allemaal meemaak of wat mij weer voor geks overkomt. Snap het ook wel, het idee dat je 30 verhalen moet lezen is niet niks!

Vanochtend ging de wekker weer om 06.00u. Ik was al wakker, maar dit keer rond 05.30u. RECORD! Het voelde als uitslapen, maar ik voelde me toch een beetje moe. Rond 06.00u ben ik weer onder de douche gesprongen en rond 07.00u vertrokken. Eerst ben ik langs het tankstation geweest voor een zak ijsblokjes voor in mijn koelbox. Zo lekker, ijskoud drinken. Plus zo blijft mijn fruit ook een beetje vers!

Ik ben vandaag direct begonnen aan de 'South Kaibab Trail'. Ik had mijzelf voorgenomen om tot een bepaalde tijd af te dalen of tot ik de Colorado rivier zou zien (binnen mijn gestelde tijd). Ik ben tot het "ooh aah point" gekomen, ja het heet letterlijk zo. Het was ook een 'ooh aah'-moment! Zal het zijn naam daaraan te danken hebben? HAHA! Ik ben om 08.50u begonnen aan de afdaling tot het "ooh aah point" en om 09.35u begon ik aan de weg terug omhoog. Uiteindelijk heb ik daar 27 minuten over gedaan. 

Toen ik op het "ooh aah point" een foto wilde laten maken viel mijn camera. NOOOOO! Ik checkte of hij het nog deed en op het eerste gezicht was er niks aan de hand. Hij stond aan, maar de vrouw kon niet scherpstellen. NEE, is de lens kapot? Camera aan/uit. Het bleef hetzelfde... Batterij eruit en er terug in, weer aandoen en toen deed hij het gelukkig weer normaal. Het terrein is nogal ruig, dus het viel best wel hard. Hopelijk levert het verder geen problemen op, want ik moet nog ruim 2 weken reizen. Geld voor een nieuwe camera heb ik niet inbegrepen in het budget haha!

In tegenstelling tot gisteren vond ik deze hike veel spannender. Het pad leek smaller en aan deze kant van de Canyon (of vandaag in het algemeen) stond er heel veel wind. Niet dat dit zwaargewicht van de klif geblazen wordt, maar je loopt wel op een zeer ongelijk pad zonder hek of touw waar je je aan vast kan houden. 

Nadat ik, voor mijn gevoel, alles had gezien wat ik wilde zien ben ik naar de McDonalds gereden om te lunchen. Daarna ben ik naar het motel gereden. Even het met thuisfront gebeld en lekker gerelaxt. Het volgende hotel is ook weer geboekt, dus ik ben klaar voor de volgende bestemming. Ik heb langzaam al ingepakt met het nodige snel bij de hand. Ik koos ervoor om vroeg te gaan eten, weer bij Pine Country Restaurant. Dit keer koos ik voor de "Chicken Strips Dinner" met gepofte aardappel en gestoomde broccoli. Dat was echt lekker!

Terug in het motel ben ik al gaan douchen en schreef ik dit reisverslag. Morgen wordt weer een lange dag, dus ik wilde rustig aan doen! Ik moet morgen ruim 4 en een half uur rijden naar het hotel in Zion N.P. Ik vind het elke keer weer spannend om naar de volgende locatie te rijden. Eenmaal daar valt het verder wel mee, omdat de bezienswaardigheden in de buurt zijn. Voor morgen heb ik al gekeken waar ik ga stoppen onderweg. 1x bij een McDonalds op 1u50min. rijden, 1x bij een tankstation 2u20min. rijden en dan naar het hotel 1u rijden. Ik ga van Arizona naar Utah en ik ga dit keer naar een andere tijdzone. Het is daar 1 uur later, dus het tijdsverschil is -8.

Ik hoop dat alles weer goed gaat met de auto. Over korte afstanden niks te klagen. Dat was met die andere auto ook zo. Totdat ik van San Diego naar Phoenix ging. Dat was ook ongeveer zo lang rijden... Ik ga er vanuit dat het deze keer goed zal gaan!

Ik ga lekker een film kijken en ontspannen. Morgen weer op avontuur.