Dag 1 ~ 29 april: Vertrek naar en aankomst in Santa Monica

Het begon vanochtend vroeg om 03.30u in het pittoreske Capelle aan den IJssel. Je kon me toen al opvegen en ik was nog niet eens vertrokken, haha! Ik wist al dat het gevoelsmatig een zware en lange dag zou worden. Het tijdsverschil met de Amerikaanse Westkust is -9 uur, dus ik vlieg als Captain Amerika terug de tijd in.

Rond 04.45u vertrokken Los tres Mosqueteros naar Schiphol. Met gezonde spanning laadde ik m'n koffers in en verliet mijn vertrouwde huis. Wegens alle stakingen en de drukte door de meivakantie wilde ik geen risico nemen. Ik zit veel liever veel te vroeg bij de gate, dan dat ik als familie McCallister moet rennen!

Gelukkig ging het deze keer echt heel snel. Zo Speedy Gonzalez heb ik het nog nooit meegemaakt. Daardoor had ik veel tijd over en konden wij nog even ergens zitten.

Rond 07.00u ging ik door de poortjes. Het afscheid op Schiphol verliep beter dan gedacht. Mijn zus en ik moesten wel even onze tranen drogen van blijdschap en trots! Mijn sterke moeder, die nu eindelijk even rust heeft in huis, liet geen traan en was alleen maar heel trots.

Ik weet nog goed toen ik naar Amerika ging in 2015 voor de opleiding. Nou zoveel tranen als toen had ik dit keer niet. Toen kwamen de tranen met tussenpozen tot ik in het vliegtuig zat. Gelukkig ben ik emotioneel gegroeid, HAHAHAHA!

Woensdag had ik het aan mijn broertje verteld. Dat was het allermoeilijkste, maar hij ving het goed op! Toen ik naar huis ging zei hij: “Zal ik je naar beneden brengen?” Toen brak mijn hart en moest ik echt huilen. Hij was zo knap!

ANYWAY, waar was ik gebleven… Oja de security check. Alles in die bakken en door de scanner. Sta je dan, met je handen omhoog. “Heb je nog iets in je linkerzak zitten?” vraagt de security. Ik voel, maar voel niks. “Nee” zeg ik. “Hmm dan gaan we het opnieuw proberen.”  Blijkbaar ging het toen weer niet goed, want ik moest gefouilleerd worden. Is het niet m'n koffer die gecontroleerd moet worden, dan ben ik het zelf. Ik ben nogal gevoelig en schoot in de lach toen ik werd gefouilleerd. Toen stopte ze ook en verder dan m'n bovenlichaam is ze niet gekomen.

Ik vloog eerst van AMS naar ZRH (wie weet welke luchthaven dat is mag het zeggen in de comments). De vlucht was uiteindelijk vertraagd tot 11.00u, terwijl ik om 09.50u zou vliegen. Daardoor kwam ik rond 12.00u aan op ZRH en het boarden voor LAX begon al om 12.20u. Ik haasten, toch een soort McCallister momentje, snel een toiletstop maken en door. Bleek er een mega rij te staan die niet bewoog, dus uiteindelijk was er niks aan het handje.

Het vliegtuig zag er mooi en luxe uit. Zelfs voor economy class. Je kan je telefoon opladen, wauw! Ik zat op stoel A, bij het raam en een andere passagier op stoel C. Stoel B was leeg, dus we hadden een beetje extra ruimte! We kregen gedurende de vlucht allerlei lekkere dingen, mag ook wel voor een vlucht van meer dan 11 uur! Het begon met iets te drinken en zoutjes. Kort daarna kregen we een verwarmde lunch en weer iets te drinken. De lunch bestond uit een klein broodje, een warm gerechtje van groente, aardappelrösti en kip en een vanillemouse als toetje. Daarna kregen we nog een klein broodje met mosterd, kipfilet en wat sla. We kregen ook een kaashapje, maar die vond ik niet zo lekker… De laatste 3,5 uur van de vlucht had ik er wel moeite mee! Pfoeee zo lang stil zitten is niks voor mij. Ik werd er kriebelig van en kon echt geen goede houding meer vinden!

De border security ging ook goed, maar ze stellen wel heel veel vragen. Wat ik doe voor werk, hoe lang ik het werk al doe, wat ik kom doen, voor hoe lang... Toen ik aankwam bij de bagageband lag m’n koffer er al en daarna ging ik op zoek hoe ik bij het hostel kwam. Het was even zoeken, maar had het gevonden en toen moest ik nog 1,5u met OV naar het hostel. 

Bij het hostel aangekomen heb ik even gekeken naar de toiletten en badkamers, want ik slaap voor het eerst in een hostel. Het valt tot nu toe wel mee en ziet het er redelijk goed uit. In de kamer slapen 4 mensen, maar tot nu toe is maar 1 bed bezet. Elke persoon heeft een locker waar je tas en trolley in kan. Als je even de kamer verlaat kan je daar dus je waardevolle spullen in bewaren. 

Omdat het best laat was toen ik bij het hostel aankwam, nouja laat... 19u ofzo. Ben ik snel nog even naar de Santa Monica Pier gelopen om een kijkje te nemen. Daarna ben ik weer terug naar het hostel gegaan en ben ik gedoucht en op bed gaan liggen. Het was 21u toen ik dit eerst reisverslag afmaakte. In Nederland was het toen alweer 6.00u. Ik ben al 26 uur wakker...

JOE JOE! Het was me m'n dagje wel hoor! Ik check uit en morgen ga ik erop uit.